|
ერთად ვეძებოთ მზე წვიმის მიღმა...! ♥♥♥
|
|
მე ახლა ნახატს სასოებით, კრძალვით გიხატავ....
ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად- "მე შენ მიყვარხარ"... ცისფერი ფერით ვაფერადებ ნახატზე მეჩეთს, და ტუმით ვაწერ ცისფერ ფერზე- "მაგიჟებ მე შენ".... გულს ვხატავ სისხლით და თუ რატომ, ამას მიხვდები, ვწერ შავი ტუმით წითელ გულზე- "მე შენ მჭირდები".... ვდგევარ ნახატთან და ფიქრები თავზე მათოვენ, თვალებში თხოვნა მიწერია- ნუღარ დამტოვეფ!.... მე ახლა ნახატს სასოებით, კრძალვით გიხატავ. ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად "მე შენ მიყვარხარ"....
|
|
თურმე ცხოვრებაში ასეც ხდება
თვალზე უნებურად ცრემლი მოგადგება, სული გეპარება ისე გენატრება და ეს მონატრება ტკივილს ემსგავსება.
|
|
ახლაც დაქანცული ვწევარ დარდიანი, მხოლოდ ხმაურია მზერაც ნაღვლიანი, გული ავად არის სევდა მოერია, საათიც არ ვიცი ახლა რომელია, ვწევარ მარტოდმარტო მტკივა და განვიცდი, ხან უკან მივდივარ ხან წინ და ხან ვიცდი, ხან თვალებს ცრემლები ნაბიჯსაც ვერ ვადგავ, გული მეუბნება დგეს ბოლო დღე დადგა, და მარტოობაც კი დღეს მარტო ვერ მტოვებს, ყველას დავაკლდები პატარებს ჩემ ტოლებს, რომ მოვკვდე იტირებთქო მეგკითხე? არმახსოვს. ახლა რის თქმა მინდა შენ მაინც ხომ ხვდები, თოვლის ფანტელები საფლავს რომ დამათოვს ღრუბლებიც წამოვა იწვიმებს დარამდე, ჩემთვის სულ იწვიმებს, შენთვის კი ხვალამდე, ეს ვიცი რომ მალე მე ვიცი და ვხვდები, მერე დამივიწყებ წარსული გავხდები. საფლავს დამიფარავს მე მწვანე ბალახი ხან რომ გაწვიმდება მას შეცვლის ტალახი ხან კი მზეც ამოვა მაგრამ რას გავიგებ, საფლავში დიდ დარდებს და სევდას წავიღებ, რამ
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
|
|
usiyvarulod arc yvavilia, arc nami dilis, usiyvarulod tiripia da isic tiris...
მიმაგრება: სურათი 1
|
|
მე შენზე ვფიქრობ და თითქოს გხედავ,
ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი. ძვირფასო მოსვლა რად გაგიძნელდა?! ძვირფასო რისთვის დაიგვიანე?! ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია, ახლა ქარები არხევენ ტირიფს. მე შენ გიამბობ ჩემს ტრაგედიას და როგორც ბავშვი დაიწყებ ტირილს. ასე გაივლის წამება, ოხვრა, შენ მოხვალ ჩემთან თეთრი ხელებით. მოხვალ დაღლილი, მეტყვი, როგორ ხარ? მოხვალ და ვიცი მომეფერები! თუმცა იქნება ღამე წვალების, ღამე სასტიკი და ულმობელი. და ეს თვალები, ლურჯი თვალები, ჩემი თვალები ისევ მოგელის..... |
 გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,
ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი, შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ, მერე წავალ და არაფერს გეტყვი. გაივლის დრო და მოვა ზამთარი, დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას, რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი, ჩემს გასათბობად არავინ მოვა... ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება "ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი", შენი თვალები გამახსენდება და ისევ ისე დაბერავს ქარი. ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში, ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე, ჩავიძირები ისევ ფიქრებში და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ. გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ, ჯერ კიდევ მა ... წავიკითხოთ შემდეგ » მიმაგრება: სურათი 1
|
 ცრემლი დაღვრილი და დასაღვრელი ისე წმინდაა
რომ მისი ფასი დედამიწაზე არავინ იცის და ერთადერთი მე რის გამოც სიკვდილი მინდა მინდა შევიგრძნო დანამული სხეული მიწის ო როგორ მინდა რომ შემეძლოს ახლა სიკვდილი რომ სიცოცხლეზე უკანასკნელ ჰანგად ვიმღერო მინდა ჰო მინდა რომ დასრულდეს ბრძოლა ჭიდილი უკანასკნელად სიკვდილის წინ მინდა ვიმღერო სიტყვები თითქოს მითავდება ბინდი მიტაცებს და ამ სიცოცხლის შარბათს ვიღაც ხელშივე მაცლის თითქოს სიკვდილი სამოთხისთვის მანამ მიტაცებს სანამ ცოდვების სამყაროდან დრო არის გაცლის მოდით მიწოდეთ სამყაროში სიცოცხლის მონა მე ტყვედ ჩავბარდი უკვდავებას და მიხარ ... წავიკითხოთ შემდეგ » მიმაგრება: სურათი 1
|
 ჩემი გული მხოლოდ შენი სიყვარულით არსებობდა–შენით ივსებოდა და ალერსსაც არ გაკლებდა!–ჩემთვის სამყაროში ქალღმერთიც იყავი და დილის იმედის სხივიც–შენზე მოფერება ჩვევად მქონდა ღმერთისგან მონიჭებული და პირნათლადაც ვასრულებდი! მიხაროდა შენი შეგრძნება!–ისევ მიყვარხარ და ჩემს გულში მიტოვებულ დედოფლის სავარძელს ვერავინ დაიკავებს–ვერავინ შეწვდება როგორცარ უნდა ეცადოს! ჩემი ტკივილი უდიდესია - მოლოდინი კი უსასრულო! დიდად დავაშავე რომ ვერ გაგიფრთხილდი!– ყველაფერს გაპატიებდი–ყველაფერს დავთმობდი–ყველაფერს შევძლებდი! ყოველთვის მემახსოვრება შენი შეხება–ის რამოდენიმე კოცნა რომელიც გაჩუქე და შენ კი ქარს გაატანე! სულ მომაგონდება შენ ლამაზ ხელებთან ამბორი რომლის დროსაც ვკრთოდი როგორც პატარა და გული მიფრთხიალებდა -შეურაცმყოფად რომ არ მიგეღო!–მთელმა სამყარომ შეიტყო რომ ვერ
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
მიმაგრება: სურათი 1
|
 ისევ მარტო,როგორც ყოველთვის მივდივარ ბილიკზე,
ვფიქრობ ხალხის ჩემს მიმართ მწარე ტირილზე, მარტო წავედი თან წავიღე ჩემი გრძნობები, მშვიდად მივდივარ რადგან ვიცი,გემახსოვრები, არ მეშინია არც სიკვდილის და არც სიბნელის, არც კი ვიდარდებ იქ წასულს თუ მე ვინ მელის, მივდივარ ჩუმად,თავდახრილი, რაღაც საოცრად, ვინც კი მნახა მე მიმავალი,ყველა გაოცდა, ყველა გაოცდა როცა მნახეს მშვიდად ვიყავი, უკვე ვხედავ როგორ იღება დიდი ცის კარი, შემოვტრიალდი,გემშვიდობებით:კარგად იყავით.. აქ ვერ გამიგეთ,ჩემი ადგილი ალბათ იქ არის.. ბევრს გავახარებ,ბევრიც ღამით ჩუმად იტირებს. ძველ ვაზა ... წავიკითხოთ შემდეგ » მიმაგრება: სურათი 1
|