ახლაც დაქანცული ვწევარ დარდიანი,
მხოლოდ ხმაურია მზერაც ნაღვლიანი,
გული ავად არის სევდა მოერია,
საათიც არ ვიცი ახლა რომელია,
ვწევარ მარტოდმარტო მტკივა და განვიცდი,
ხან უკან მივდივარ ხან წინ და ხან ვიცდი,
ხან თვალებს ცრემლები ნაბიჯსაც ვერ ვადგავ,
გული მეუბნება დგეს ბოლო დღე დადგა,
და მარტოობაც კი დღეს მარტო ვერ მტოვებს,
ყველას დავაკლდები პატარებს ჩემ ტოლებს,
რომ მოვკვდე იტირებთქო მეგკითხე?
არმახსოვს.
ახლა რის თქმა მინდა შენ მაინც ხომ ხვდები,
თოვლის ფანტელები საფლავს რომ დამათოვს
ღრუბლებიც წამოვა იწვიმებს დარამდე,
ჩემთვის სულ იწვიმებს, შენთვის კი ხვალამდე,
ეს ვიცი რომ მალე მე ვიცი და ვხვდები,
მერე დამივიწყებ წარსული გავხდები.
საფლავს დამიფარავს მე მწვანე ბალახი
ხან რომ გაწვიმდება მას შეცვლის ტალახი
ხან კი მზეც ამოვა მაგრამ რას გავიგებ,
საფლავში დიდ დარდებს და სევდას წავიღებ,
ნანახია:
864
|
დაამატა:
natia
|
თარიღი:
05.10.2011
|