 მიყვარს ჭექა-ქუხილი, როცა არ იცი რას მიეკედლო, როცა დიდი ხე საშიშარია - მეხი არ დაეცეს; მინდორ-ველში კი მარტოობით სული გეხუთება; გრიგალი ქარი მოტაცებას გიპირებს და თვალში გაყრის, რაც მიწას ვერ შესისხლხორცებია; ზევიდან ბნელად დაგყურებს შავი ღრუბელი, ქვევით კოჭებამდის გირტყამს ნიაღვარი.
ბრძოლაა სიცოცხლისთვის, ჩქეფს სისხლი, გავიწყებს წვრილმან უსიამოვნებას, ცდილობ როგორმე სიკვდილს გადარჩე.
მიყვარს მოწმენდილი ცა; ნიავი ოდნავ ეკარება შუბლს; ზურმუხტ ცას მზის შუქი აღიმებს; მწვანე ბიბინებს დამატკბობელად: ხეები ნაზათ იხრებიან, ვით „ჩამოვლის" დროს მოლეკურე მეგრელის ქალი. ჩიტები სხვადასხვა ჰანგზე უმღერიან თავიანთ სატრფოთ; წყნარათ მიდუდუნებს აცისკროვნებული მდინარე.
გიტაცებს სიამე ქვეყნისა, შენს გულს იმედს ჰგვრის ბუნების მეჯლისი; ასწილ ნეტარებით გადახდილი მწუხარება ითრგუნება, ქრება!
ოხ, ბედო,
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
ნანახია:
815
|
დაამატა:
boy666
|
თარიღი:
17.05.2011
|
|
"ხო და,რას ვიძახდი,მომენატრე მეთქი?"...
უკვე რა ხანია ასე ძლიერ გნატრობ...
განა შენ გაკადრე მხოლოდ სტროფი ერთი?!
მთელი პოემები მოგიძღვენი,კარგო...
ბნელ ღამეს ვათევდი,თვალი ვერ მოვხუჭე,
შენზე ოცნებების ქვეყანას ვესტუმრე...
ღამის გუშაგებად იქ ისხდნენ მუზები,
კალმის მოწოდებით მხვდებოდნენ ულევნი...
იქვე იღვრებოდა პატარა სანთელი,
წვეთებით დაწერა მან შენი სახელი,
კალამთან ეძინა დაღლილ ფურცლის ნაგლეჯს,
სადაც გავიხედე,ყველგან შენი სახე...
სხვა გზაც აღარ მქონდა თითქოს მე იმ
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
ნანახია:
841
|
დაამატა:
boy666
|
თარიღი:
17.05.2011
|
|
უკვე მოგონება მივეც ანათემას
უკვე დავივიწყე შენი სუსტი ტანი.
ღამის მარტოობას
ისევ ანათებდა ქუჩის მოწყენილი სველი შუქნიშანი.
დავთმე სიყვარული, მაინც არ მეძინა
თითქოს მომყვებოდნენ ძველი აკორდები,
მერე ჩემს გრძნობებზე ცივად გამეცინა
- მივხვდი, -აღარასდროს აღარ გავლოთდები.
ქუჩა სიბნელეში თითქოს ნახაზია,
როგორ იცვლებიან სახლთა ფიგურები,
ყოფნა უშენოდაც ისე ლამაზია,
- შენსკენ, დამიჯერე, აღარ ვიყურები
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
ნანახია:
709
|
დაამატა:
boy666
|
თარიღი:
17.05.2011
|
|
ნანახია:
1084
|
დაამატა:
boy666
|
თარიღი:
17.05.2011
|
|
ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ
და სიყვარულის ამბებს ყვებიან
მარტო დარჩენის ნუ გეშინია
დაგიბრუნდები ჩემო ფერია
აბა უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ?
მე სიცოცხლეზე მეტად მჭირდები
მუხლმოდრეკილი მხოლოდ ერთსა გთხოვ
როცა მე წავალ ნუ ატირდები
შენი ცრემლები დარდად გამყვება
მწარე წარსულად გამყვება გულში
მე ხომ ისედაც დატანჯული ვარ
რომ დარდი ვნახო შენს სიყვარულში
ჩვენ მომავალი კვლავ შეგვახვედრებს
ჩვენ ხომ ერთმანეთს ასე ვჭირდებით
...
წავიკითხოთ შემდეგ »
ნანახია:
1074
|
დაამატა:
boy666
|
თარიღი:
17.05.2011
|
| |
